Terreinrijden in het zand

In het terreinrijden is het woord stilstaan niet altijd even positief. Stilstaan om van een fantastisch uitzicht te genieten, of stilstaan om je bbq in te richten vinden over het algemeen een positieve ontvangst bij de toeristen. Stilstaan om iedereen uit te nodigen om het voertuig aan te duwen, of om een schep ter hand te nemen, wordt in het begin nog als een ontspanning therapie gezien. Maar naar mate het aantal therapiesessies toeneemt, verdwijnt ook de energie om het zand te gaan verplaatsen. De verwijtende blikken richting de chauffeur nemen cumulatief toe. Je hebt gelukkig chauffeurs die beseffen dat iedere seconde doorrijden, nadat je wielen in het zand zitten vastgezogen, een minuut graven is.

Meteen in de gaten hebben dat je vast zit kan met een duwvan de bijrijder weer tot een voortzetting van het avontuur leiden. Edoch, proberen om in het voertuig te blijven zitten en alle trucs uit de kast trekken om het vehikel weer los te krijgen, levert vaak vele minuten graaf- en duwwerk op. Veelal is de hele groep nodig om de Land Rover weer los te krijgen. Je slaapt in ieder geval goed na een dag hard werken.

Insch Allah

De laatste categorie stilstaan is afkomstig van Insch Allah, ‘als Allah het wil’. Deze categorie uit zich vaak in het gebrek aan technische kennis van Land Rovers van onze Arabische God. Waarschijnlijk omdat Land Rovers niet veel voorkomen in de woestijn gebieden, weet hij ook niet zo goed hoe hij ze heel moet houden. Daarin tegen is de kennis van Toyota’s hem met de paplepel ingegoten.

Of heeft een Japanse accountmanager hem enigszins bijles gegeven? Je ziet slechts sporadisch een Land Rover Serie III rijden, maar geen enkele andere Land Rover. Voor de rest wagen de Tuaregs zich alleen nog met de Toyota Landcruiser in het terrein. De oude Land Rover vertrouwen ze nog, omdat hij robuust is en degelijk. Maar die moet je niet nemen als je sigaretten wilt smokkelen. Dan haalt zelfs de gemiddelde kamelendrijver je nog in.

Voor Miles viel het allemaal gelukkig mee. Na een spoedoperatie in het veld, bleef hij vrolijk doortokkelen. We hebben in het zand de thermostaat verwijderd omdat we bij wind in de rug en vijftig graden wel erg vaak met de motorklep open stonden om zijn hart te koelen. Nadat we de thermostaat eruit gehaald hadden, bleef het alleen beperkt tot stoppen als we wind in de rug hadden en een steile helling moesten beklimmen. “Ik snap niet dat je dat ding er nog in hebt zitten. Het eerste wat we hier in de woestijn doen als we een auto kopen is de thermostaat eruit halen!”, zegt onze gids verbaasd. “Maar vergeet hem niet terug te plaatsen als je weer in de buurt van Europa komt”. Voor onze ander Land Rover bezitters bleek deze reis wel een ongeluk of een aanvaring met de techniek.

Ongelukkige Discovery

De Land Rover Discovery was niet helemaal gelukkig met de reis. Hij liet ons in de steek met de koppeling. De vork die de koppelingsplaat moet verplaatsen brak af. Wij hebben nog eerst een halve dag liggen sleutelen omdat we dachten dat een van de cilinders stuk was. Daarna zijn we allemaal teruggereden naar de garage in Agadez. Gelukkig maar vijftig kilometer zonder koppeling. Daar bleken geen onderdelen voor een Discovery voorradig te zijn, of we moesten twee weken wachten. De enige bezitter van een Range Rover, bleek wel bereid zijn vork te verkopen. Dat was een geluk.

Daarna bleek de hoofdcilinder niet meer te werken. Die is echt niet te krijgen in Noord Niger, wist de eigenaar van de garage Sahara te vertellen. Dan maar de reserve cilinder van Leon en Claire gebruiken. Drie dagen later reden we weer richting de grens met Algerije. Midden in de woestijn, begaf de diesel opvoerpomp het. Na even zoeken, hadden ze gelukkig een reserve pomp meegenomen, maar met ander aansluitpunten. Dat heeft een halve dag gepruts en gepeuter gekost om de leidingen weer aan te sluiten. Nog geen halve dag later brak de beschermkap van het differentieel af en bleef gevaarlijk onder de auto meeslepen. Tijdens het repareren ontdekten we dat er nog maar drie bouten aan de versnellingsbak vast zaten. Waren de heren van de garage toch iets te snel klaar.

Gelukkig bevonden zich in Miles zijn voorraad nog een aantal flinke bouten. Terwijl we de bouten aandraaiden druppelde er wat remvloeistof op de handen. De koppeling was weer aan het lekken. De Serie III koppelingscilinder was toch niet helemaal gemaakt voor de moderne broer. Na een moeizame start, kreeg de Discovery de smaak dan toch te pakken. Zolang hij in het terrein het tempo aanpaste aan Miles bleef het goed gaan.Stilstaan is niet altijd even prettig, maar hard over de piste knallen brengt je wel sneller tot stilstand.