De motor klinkt als een geschut

Als Miles in het donker over allerlei kronkelweggetjes richting Verdun rijdt, horen we opeens een zwaar geluid; “Plokplokplok”, klinkt het ritmisch als wij over een rotonde rijden. Het geluid volgt de snelheid van de toeren en als Miles hard rijdt (relatief begrip bij een Serie 3 Land rover) hoor je het bijna niet meer. Maar als Miles stil staat en de motor stationair loopt…..ai. De zoektocht begint. We stoppen en de motorkap gaat omhoog. Zaklamp erbij en zoeken. Het lijkt alsof de motor op drie in plaats van op vier cilinders loopt.

Als ik de luchttoevoerslang los trek, hoor je het geluid hard uit de richting van het motorblok komen. We besluiten om toch nog een klein stukje door te rijden. De volgende dag gaat de motorkap weer open. Niet alleen om de motor te bekijken, maar vooral om gedeeltelijk droog te blijven. Eerst ga ik de verstuivers één voor één verwissel voor een reserve om daardoor te kunnen ontdekken of er misschien een verstuiver verstopt is. Vier verstuivers verder hoor je nog steeds een hard geplof als de motor loopt. Wat nu?

Franse logica

Misschien komt het wel door een klep die niet meer open gaat. In de stromende regen gaat het kleppendeksel eraf om de kleppen en de tuimelaars te bekijken. Als ik aan alle tuimelaars voel, staat de tweede helemaal los van de klep. Die kun je een halve centimeter op en neer bewegen, terwijl dit 0,25 millimeter mag zijn. Zou dit de oorzaak van het probleem zijn? Het betreft een inlaatklep en die blijft op deze manier de hele tijd dicht staan, zodat de eerste cilinder geen diesel krijgt. Na het stellen van deze klep is de plof verdwenen en loopt het motortje weer zoals het hoort. Maar de borgmoer die bij het stellen op de tuimelaar wordt aangedraaid staat opvallend ver bovenin. Er is bijna geen schroefdraad meer zichtbaar. De moer staat veel hoger dat bij de andere kleppen. Raar, maar voorlopig snort Miles weer.

Bij de 4×4 garage willen ze snel van ons af. Ze controleren de verstuivers en stellen de kleppen nog een keer. Als ik de monteur op de moer wijs, zegt hij dat het vrij normaal is. Tja, als de kenner het zegt zal het wel. We maken nog een proefrit van twintig kilometer om zeker te zijn dat het geen toeval is. Alles gaat goed en de monteur is blij dat we weer van het erf verdwenen zijn.

Maar vijftig kilometer verderop komt het geluid weer terug. Ditmaal schudt ook de hele motor op het ritme van het geplof. Het klinkt nog slechter dan de eerste keer. Zorgwekkend. Op een grasveldje maar weer het kleppendeksel eraf gehaald. Het blok stampt op drie cilinders, maar er is helemaal niets te ontdekken. Na enkele telefoontjes naar Nederland wordt er snel het een en ander duidelijk. De kop van het motorblok moet eraf om het probleem op te lossen. Het lijkt alsof de stoterstang, die zit achter onder de tuimelaar, te ver naar beneden zit. Soms schiet hij erop en soms eraf. Dat verklaart waarom de borgmoer van de tuimelaar zo hoog zit. De stoterstang zit te diep en dat kan alleen doordat er onder de stoterstang iets mis is. Misschien slijtage van de stotergeleider, de geleiderrol, of misschien een foutje tijdens het monteren?