Schotse verhalen

De muziek blijft klinken als de band zich moet vasthouden bij windkracht negen en meters hoge golven, als de Queen of Scandinavië richting Newcastle koerst. Wij houden ons biertje stevig vast voordat het kostbare goud van de tafel glijdt. Ondanks de stevige deining proberen we ons tweede vertrek uit Nederland te vieren. En het was niet alleen feest! Leon zijn truc om zeeziekte te voorkomen, door zich te concentreren op de rokjes van de danseressen, werd door zijn maag niet geheel in dank afgenomen. Uitgeput en leeg kwamen we aan in Miles country, Great Britain. We hebben besloten om het tweede vertrek te verleggen naar het thuisland van Land Rover. Een eiland, waar iedere monteur kennis heeft van ons Engelse werkpaard en waar voldoende onderdelen te krijgen zijn.

De Romeinse muur

De tocht begint in Noord Engeland en gaat daarna richting Schotland. Via Hadrian Wall rijden we binnendoor naar Alnwick castle. Van Romeinse bouwwerken tot het decor voor de films van Harry Potter. In een desolaat theehuis krijgen we een complete beschrijving van de geschiedenis van Noord Engeland. De eigenaar zit om aandacht verlegen en trek zijn complete kennis uit de kast om ons zo lang mogelijk binnen te houden. We zakken diep in de comfortabele bank, drinken van de heerlijke thee en dromen weg bij de vele verhalen.

Regen, regen en regen

Engeland zonder een drup is niet compleet. Gelukkig laat dit vooroordeel niet al te lang op zich achten. Op aanraden van onze inspirerende Engelsman, gaan we een flinke wandeling maken langs een van de beter bewaard gebleven stukken van Hadrian wall. Een flinke klim in de stromende regen. Probeer daarna nog maar eens droog te worden. Alles wat nat is gaat uit en in de auto. We zetten de standkachel aan, maken thee en hebben een heuse sauna in Miles. Waar de isolatie van Reimo wel niet goed voor is!

Wildkamperen

Na een paar dagen komen we aan in Edinburgh en parkeren de auto om de benen te strekken. Het wordt snel donker waardoor de decoratieve kerstverlichting een fantastische sfeer creëert in deze mooie stad. Met een glühwein aan onze lippen lopen we over de kerstmarkt en genieten van een stukje Duitsland in Schotland. Nu nog een mooi plekje vinden om te kamperen en de dag is compleet. De laatste dagen hebben we steeds in de auto geslapen. We parkeren de auto steeds op een plek waar we ons veilig voelen en gaan dan slapen. Deze avond gaan we voor iets meer luxe. We proberen de camping aan het water in het noorden van de stad. “You’re not a member of our club, so I can’t let you in”. Alsjeblieft, daar moet je het maar mee doen. We rijden een stukje verder en stuiten op de Globetrotter youth hostel. Het is een mooi landhuis met veel groen en een grote parkeerplaats aan het water van de Firth of Forth. We gaan naar binnen en regelen dat we gebruik mogen maken van de pub, de toiletten en gratis op de parkeerplaats in de auto kunnen slapen. Zo gek is wildkamperen nog niet.

Driving the fairway

De eerste golfbaan ter wereld ligt in St. Andrews in Schotland. Om op ‘The Old Course’ te mogen lopen met je golfclubs, moet je 72 pond betalen en jezelf een jaar van te voren inschrijven. Het alternatief voor ons was: Gewoon eroverheen rijden! En de voetsporen van Miles als souvenir achterlaten. In golftermen; driving the fairway.

Noedels in een duur hotel

Na een paar dagen wildkamperen begint de drang naar een fatsoenlijke douche toe te nemen. Als wij via allerlei landweggetjes richting de Cairnmorg Mountains rijden, verandert de ijzel de weg in een ijsbaan. We besluiten om deze slipcursus niet al te lang te blijven volgen, maar een overnachtingsplek te zoeken met een douche. Het bordje ‘Balletrie Hotel’, laat ons wegdromen naar een heerlijk warm bad met shampoo tot aan het plafond. Als we de kilometers lange oprijlaan oprijden, bekruipt ons de twijfel of dit wel een geschikt hotel gaat worden.

Onze vrees wordt bewaarheid als er een oud landhuis opduikt. “Negentig pond per persoon zonder ontbijt”, vertelt de aardige receptioniste. “Wij willen graag in de auto slapen en gebruik maken van het ontbijt”, probeert Claire. “In the car?!” Ze gaat even kijken of ze iets aan de prijs kan doen, zonder dat wij daar over beginnen. Als de vrolijke Schotse dame terugkomt, biedt ze aan dat we voor vijfentachtig pond per persoon met ontbijt mogen overnachten. “Het ligt niet aan de prijs, wij willen graag in de auto slapen”, legt Claire nog eens uit. De receptioniste verdwijnt weer en als ze terug komt doet ze haar laatste bod: “Tachtig pond voor jullie alle twee met een uitgebreid ontbijt.”

We vragen of we het hotel even mogen zien. Het is bijna een kasteel op een klassiek Engelse manier  ingericht met een bar waar je heerlijk in een leren fauteuil met een sigaar en een Single Malt hoort te zitten. Vanuit het landhuis kijk je uit op een wild stromende rivier die bekend staat om zijn zalm. De slaapkamer die ze voor ons in gedachte heeft is het paleis van Versaille in het klein. Kompleet met een krakende eikenhouten vloer. Fantastisch. We doen het, we gaan onszelf verwennen. We slaan het diner van veertig pond p.p. over en nemen onze noedelsoep mee naar de kamer. We gaan uitgebreid badderen en met de zeepresten achter onze oren eten we een zak chips en een heet noedel soepje.

The birthday party

“Today is my birthday. Have a drink”, vertelt een man aan de bar.We stoppen rond het middaguur bij een pub in een heel klein dorpje in de Highlands. Met vier Schotten zitten we aan de bar en drinken een pint en bekijken de menukaart. We raken aan de praat en komen erachter dat de man met baard en lange haren die dag zijn verjaardag viert met zijn twee zonen en zijn vrouw. Claire loopt snel naar Miles en pakt een overgebleven cadeautje van Leon’s moeder tevoorschijn. Een glas champagne met vier chocolade bolletjes erin. Het geheel is nog ingepakt en de Schot schiet bijna in tranen als hij het cadeautje in ontvangst neemt. “My only present today!”

Daarna schenkt hij de ene naar de andere port in ons glas en neemt het alcoholniveau met schrikbarende snelheid toe. Het blijkt de eigenaar van de pub te zijn die zijn verjaardag viert. We zijn nog een beetje vroeg, maar langzaam stroomt het dorpje leeg richting de pub om een party te vieren. We nemen snel een vers gevangen gebakken visje om weer een beetje nuchter te worden. Maar na het eten staan de drankjes al weer klaar. Nuchter worden gaat niet meer lukken en we vragen aan Martin of we achter de pub in de auto kunnen slapen. Net voordat hij dronken van de barkruk af valt kan hij nog antwoorden: “No problem at all”. Die avond slapen we als roosjes.